Είμαι προγκρεσιβάς και τέλος το κράξιμο.

Ναι λοιπόν. Γουστάρω το προγκρέσιβ μέταλ αλά DT, με τα ατελείωτα (χρονικά, όπως εσείς το θέτετε) κομμάτια, με τα ατελείωτα σόλο, με αυτού του στυλ εναλλαγές συγχορδιών, με αυτού του στυλ τις κλίμακες.

Αλλά guess what. Βαρέθηκα το κράξιμό σας.

Φίλε deathά: Αντί να κάθεσαι και να μετράς πόσα λεπτά κρατάει το σόλο σε κάθε κομμάτι που ακούω, δεν ακούς λίγο τους ξεσκισμένα εκφρασμένους από ταλαιπωρημένα από την καφρίλα λαρύγγια, που για να καταλάβεις τι λεν, πρέπει να τους διαβάσεις τουλάχιστον 3 φορές, για να καταλάβεις τελικά αν αναφέρονται όντως σε ανθρώπινα σώματα (πτώματα). Σχεδίασε κανα όμορφο εξώφυλλο, από κείνα, που καταλαβαίνεις τι γράφουν και σου φέρνουν την ευωδιά της φύσης και της ζωής κάθε φορά που τα βλέπεις.

Φίλε thrashά: Αντί να κοροιδεύεις τις μουσικές γνώσεις του prog, προπονήσου λίγο στα τρίιχα στην ανοιχτή έκτη χορδή, στα καλοστημένα και μελετημένα σόλο που αναβλύζουν μελωδικότητα, και φρόντισε να οργανώσεις το μεγαλύτερο circle pit, γιατί απόψε 'θα τα σπάσουμε όλα'.

Φίλε death-/hard-/metal-/emo-coreά: Αντί να κοροϊδεύεις τις περίεργες κλίμακες του προγκ, δώσε λίγο προσοχή να καταλάβεις την μουσική σου, γιατι νομιζ...για στάσου! Τα μισά σου τραγούδια είναι ίδια μεταξύ τους, και τα άλλα μισά έχουν τα ίδια riff και breakdown με αλλαγμένη σειρά! Πάνε να αγοράσεις τα καινούρια vans, μπλούζα κλασσικού heavy metal συκγροτήματος (για να δείχνουμε ότι είμαστε και ψαγμένοι, γουστάρουν έτσι κι οι γκόμενες) κ συνέχισε να τρυπιέσαι υγειινά στα ότι-μου-κατέβει μέρη του σώματός σου.

ΥΓ1: Στο live μην γκαρίζεις πολύ, γιατί τελικά δεν θα μπορέσεις να μας τραγουδήσεις στο ρεφραίν ότι θα κόψεις φλέβες.
ΥΓ2:Και μην ρουφάς αέρα κατά μέσα, γιατί καμιά μέρα θα ρουφήξεις καμιά μύγα και θα σου κάτσει στο λαιμό.
ΥΓ3:Συνέχισε να καταστρέφεις τις φωνητικές σου χορδές για να δείξεις πόσο βαρβάτος είσαι, και σε λίγα καιρό σε μένα θα ρθεις για εγχείρηση.

Φίλε alternativeά: Αντί να χλευάζεις τις κορώνες στα φωνητικά, συλλογίσου λίγο αυτά που ακούς εσύ (και που περνιούνται και για πράματα που μπορούν να ακουστούν "εύκολα" απο τον "οποινδήποτε", καθ ότι δεν είναι "καφρίλες", και μου τα φοράς με το ζόρι κάθε φορά που μαζευόμαστε για μπύρες). Αργές, μακρόσυρτες φωνές, που μου τρυπάν το τύμπανο, εκπνέοντας στην ίδια συχνότητα σε όλο το κομμάτι, σε στυλ "μου κάρφωσαν πηρούνι στο λαιμό και δεν αρθρώνω λέξεις, ούτε ξέρω άλλες νότες". Βυθίσου στην νωχελικότητα των σχεδόν ξεκούρδιστων κιθάρων, οι οποίες πλέον έχουν ακουμπήσει στο πάτωμα από το κατέβασμα της ζώνης, και άσε με να λιώνω τρεις ώρες μόνο για το ένα απο τα οχτώ μέρη του αρπέτζιο του σόλο που αρχίζει στο 32:48.

Και για να μην παρεξηγηθώ, και thrash και death και metalcore ακούω. Και αν αυτά τα είδη δεν είχαν τις ιδιαιτερότητες που κράζω εδώ, ίσως και να μην τα ακούγαμε. Μα όπως αυτά, έτσι και το prog.

Καλή συνέχεια και καλή ακρόαση αγαπητοι μουσικόφιλοι.