Deadlock - Manifesto (2008)
Έμεινα έκπληκτος με αυτό το άλμπουμ. Εξίζει αρχικά να σημειώσουμε ότι κατά κάποιο τρόπο είναι concept άλμπουμ με στιχουργικό περιεχόμενο που κινείται γύρω από την προστασία των ζώων (παράνομο κυνήγι, πειράματα κλπ). Και τώρα... Πάρα πολύ σφιχτά και άκρως εντυπωσιακά θα έλεγα riff, με τα αντίστοιχα ξεχυμένα deathάδικα φωνητικά να τα πλαισιώνουν. Πάρα πολύ όμορφα είναι τα μελώδικά μέρη του άλμπουμ. Μελωδίες και μελωδικά riff και ρυθμικά είναι απλά outstanding. Μεγάλο ατού η πανέμορφη φωνή της τραγουδίστριας (η οποία τραγουδάει καθαρά) όπως και το πολύ γλυκό στο αυτί sampling (από μελωδίες και συγχορδίες μέχρι tranceoειδή εφέ). Διαμάντι και ο απίστευτος ντράμμερ: δεν υπάρχουν αυτά που κάνει, απλά.
Nightrage - A New Disease Is Born (2007)
Έμεινα έκπληκτος με αυτό το άλμπουμ. Εξίζει αρχικά να σημειώσουμε ότι κατά κάποιο τρόπο είναι concept άλμπουμ με στιχουργικό περιεχόμενο που κινείται γύρω από την προστασία των ζώων (παράνομο κυνήγι, πειράματα κλπ). Και τώρα... Πάρα πολύ σφιχτά και άκρως εντυπωσιακά θα έλεγα riff, με τα αντίστοιχα ξεχυμένα deathάδικα φωνητικά να τα πλαισιώνουν. Πάρα πολύ όμορφα είναι τα μελώδικά μέρη του άλμπουμ. Μελωδίες και μελωδικά riff και ρυθμικά είναι απλά outstanding. Μεγάλο ατού η πανέμορφη φωνή της τραγουδίστριας (η οποία τραγουδάει καθαρά) όπως και το πολύ γλυκό στο αυτί sampling (από μελωδίες και συγχορδίες μέχρι tranceoειδή εφέ). Διαμάντι και ο απίστευτος ντράμμερ: δεν υπάρχουν αυτά που κάνει, απλά.Daath - The Concealers (2009)
Ένα από τα πιο ιδιαίτερα άλμπουμ του χώρου, με μια, κατά τη γνώμη μου, πολύ όμορφη παραγωγή. Όλα, μα όλα τα τραγούδια είναι έπη. Τα παιδιά έχουν τεράστια φαντασία, και το δείχνουν σε κάθε δευτερόλεπτο του άλμπουμ, πραγματικά ταλέντα... Τα riff είναι από άλλο πλανήτη, ευφάνταστα μέχρι εκεί που δεν πάει, και ταυτόχρονα κυλάν πολύ ωραία το ένα μετά το άλλο. Πλαισιώνονται εξαιρετικά με το κατάλληλο drumming, το οποίο είναι απλά άψογο, και σε συνδυασμό με τα riff επικίνδυνα ξεσηκωτικό! Τα σόλο είναι απλά αλλού. Δεν περιορίζονται, απλά ξεφεύγουν, σε κλίμακες, σε τρόπους, σε ήχους, κάτι που δεν βλέπουμε συχνά. Σφιχτά τα φωνητικά, που μόνο αυτά θα κολλούσαν με τα υπόλοιπα όργανα. Σφαιρικά, το άλμπουμ έχει τη δική του, μια μοναδική για μένα, αισθητική. Από τα riff και τα σόλο μέχρι τα καθαρά στις κιθάρες και μερικά ψυχεδελικά σημεία, όλα δένουν τόσο καλά μεταξύ τους, και σε βάζουν στο δικό τους μουσικό ταξίδι. Μόνο απαρατήρητα και αδιάφορα δεν σου μένουν τα κομμάτια. Μπράβο.
Ένα από τα πιο ιδιαίτερα άλμπουμ του χώρου, με μια, κατά τη γνώμη μου, πολύ όμορφη παραγωγή. Όλα, μα όλα τα τραγούδια είναι έπη. Τα παιδιά έχουν τεράστια φαντασία, και το δείχνουν σε κάθε δευτερόλεπτο του άλμπουμ, πραγματικά ταλέντα... Τα riff είναι από άλλο πλανήτη, ευφάνταστα μέχρι εκεί που δεν πάει, και ταυτόχρονα κυλάν πολύ ωραία το ένα μετά το άλλο. Πλαισιώνονται εξαιρετικά με το κατάλληλο drumming, το οποίο είναι απλά άψογο, και σε συνδυασμό με τα riff επικίνδυνα ξεσηκωτικό! Τα σόλο είναι απλά αλλού. Δεν περιορίζονται, απλά ξεφεύγουν, σε κλίμακες, σε τρόπους, σε ήχους, κάτι που δεν βλέπουμε συχνά. Σφιχτά τα φωνητικά, που μόνο αυτά θα κολλούσαν με τα υπόλοιπα όργανα. Σφαιρικά, το άλμπουμ έχει τη δική του, μια μοναδική για μένα, αισθητική. Από τα riff και τα σόλο μέχρι τα καθαρά στις κιθάρες και μερικά ψυχεδελικά σημεία, όλα δένουν τόσο καλά μεταξύ τους, και σε βάζουν στο δικό τους μουσικό ταξίδι. Μόνο απαρατήρητα και αδιάφορα δεν σου μένουν τα κομμάτια. Μπράβο.
Κατά τη γνώμη μου ο καλύτερος δίσκος της μπάντας. Πανέμορφες, εξαιρετικά εύηχες, ισορροπημένες συνθέσεις. Η καλύτερη δουλειά του vocalist, με υπέροχα, εμπνευσμένα καθαρά και όσο πρέπει deathάδικα βρώμικα. Ακουστικές κιθάρες, όμορφες μελωδίες, εκπληκτικά μελωδικά σόλο, διαφόρων ειδών riff και ρυθμικά, όλα εξαιρετικά δεμένα, σε μια τέλεια ισορροπία μεταξύ τους. Και μην ξεχνάμε τον drummer, που έχει καταφέρει να ισορροπήσει τους διάφορους ρυθμούς, με εξαιρετικό skill στις μπότες, και στα άπιαστα γυρίσματα.Neaera - Let The Tempest Come (2006)
Επιθετικό όσο δεν γίνεται. Καθηλωτικό, δυνατό, χωρίς πολλά πολλά, in your face. Ατελείωτη δίκαση, ακούραστο blastbeat, άκρως πορωτικά riff και αρκετά βαριά φωνητικά, δεμένα τέλεια με τα riff. Ακούστε και ξεδώστε.In Flames - Clayman (2000)
Τι να πει κανείς για τους In Flames, τους πρωτομάστορες του μελωδικού death. Ότι και να γίνει, έχουν το δικό τους, μοναδικό στυλ. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια εξωπραγματική αίσθηση της μελωδίας : έργο τέχνης όλες οι μελωδικές γραμμές στο άλμπουμ, το οποίο αναβλύζει κυριολεκτικά μελωδικότητα, λυρικότητα. Πλαισιομένο με πολύ όμορφα ρυθμικά, στο γνωστό...μελωδικό πλαίσιο. Tα vocals, σημα κατατεθέν, απλό και απέριττο drumming.Soilwork- Figure Number Five (2003)
Ένα από τα άλμπουμ-φαινόμενα στο χώρο. Τι να πρωτοπεί κανείς. Τα φωνητικά hardcoreίζουν με μια γουστόζικη αλητεία, χωρίς να χαλαρώνουν, συν τα εξαιρετικά καθαρά. Το drumming σε σωστές ποσότητες και ταχύτητες, από τα πιο απίστευτα και ευφάνταστα riff στις κιθάρες, πλούσια σε ακουστική ποικιλία σόλο, και φυσικά...ατελείωτο sampling. Η προσθήκη του ηλεκτρονικού ήχου δένει απλά τέλεια με τη μπάντα, και απογειώνει το άλμπουμ.Arch Enemy - Anthems Of Rebellion (2003)
Kαθαρό, σύγχρονο, pure death metal. Πολύ ωραίο στοιχείο στο άλμπουμ η επανάληψη ενός μουσικού θέματος σε διάφορα κομμάτια, παιγμένο με άλλη υφή. Εξαιρετικό, πεντακάθαρο drumming, χωρίς υπερβολές. Riffs που σου τραβούν την προσοχή απ΄το πουθενά και σ' αφήνουν έκπληκτο, δένουν άψογα το ένα μετά το άλλο. Άπιαστα σόλο απο τους αδερφούς Άμοτ. Φωνητικά με επιρροές από το παρελθόν.
